پیچ خوردگی مچ:
پیچ خوردگی مچ پا (انکل اسپرین) یکی از بیشترین آسیب دیدگی ها است که بیشتر لیگامان های خارجی را به دو علت آناتومیکی در بر می گیرد :1- قوزک داخلی کوتاه تر از قوزک خارجی است و این باعث می شودکه استخوان تالوس بیشتر به حالت اینورژن برود تا اورژن .2- لیگامان های خارجی از باندهای فاسیکولی مجزا تشکیل شده و ضعیف تر از لیگامان وسیع دلتوئید در سمت داخل است. (76)
پیچ خوردگی خارجی مچ پا زمانی که مفصل تالوکورال در وضعیت پلنتار فلکشن ، اینورژن و روتیشن داخلی قرار می گیرد، اتفاق می افتد . لیگامان های خارجی زمانی که پا در حالت سوپینیشن و چرخش خارجی ساق پاتحت بیشترین کشش قرار می گیرد . این پوزیشن همراه با زمانی که پا در حالت پلنتار فلکشن قرار دارد بیشترین مکانیسم انکل اسپرین خارجی مچ پا است.مچ پا در حالت دورسی فلکشن به علت آنکه بخش قدامی استخوان تالوس بین دو قوزک ثابت می شود بیشترین ثبات را دارد . بنابر این زمانی که مفصل در وضعیت شل (پلنتار فلکشن )قرار دارد ، مستعد آسیب دیدگی است. زمانی که مچ پا در پلنتارفلکشن و اینورژن شدید قرار می گیرد لیگامان ها نمی توانند تمام استرس را تحمل کنند و در نتیجه ثبات مکانیکی مچ پا از بین می رود و در این زمان لیگامان ها آسیب می بینند. این پوزیشن در تغییر ناگهانی پا مثل فرود در حین پرش یا قرار گرفتن پای ورزشکار روی پای حریف به طور رایجی اتفاق می افتد.در این زمان لیگامان ها بیش از توانشان تحت کشش قرار گرفته و مچ پا دچار اسپرین می شود . لیگامان هایی که در اسپرین آسیب می بینند به ترتیب ATFL , CFL PTFL, هستند . به دنبال پیچ خوردگی مچ پای ورزشکار دچار ورم ،درد و از دست دادن عملکرد می شود.با توجه به شدت آسیب دیدگی این نشانه ها بعد از 2 روز یا چند ماه بهبود یافته و ورزشکار می تواند می تواند به فعالیت برگردد ولی پس از بازگشت به میادین ورزشی این فرد ورزشکار ریسک بالایی برای ابتلای مجدد به اسپرین مچ پا دارد به طوری که اولین عامل زمینه ساز انکل اسپرین خارجی وجود سابقه انکل اسپرین بیان می شود. تغییراتی که در اولین آسیب دیدگی مچ پا رخ می دهد علت اسپرین مجدد است .