برای تعریف وسایل ارتزی اندام فوقانی، از واژههای مختلفی استفاده میشود. این ارتزها بر اساس مفاصلی که میپوشانند، کاری که انجام میدهند (مثل بیحرکتـی)، یـا شـرایطی کـه درمـان میکنند، نامیده میشوند. برخی از آنها مطابق با ظاهرشان نامیده میشوند مثل banjo یا sugar tongو هنوز خیلی از آنها نام شخص طراحشان را یدک میکشند مثل Kleinert . بیشتر ارتزهای اندام فوقانی بر اساس نامهای رایجشان معرفی میشوند. نـامهـایی کـه در طول زمان شکل گرفته اند ولی کاملاً معرفی کننده نیستند؛ عـلاوه بـر آن، سیسـتماتیک نبـوده یـا حتی از نظر جهانی مورد پذیرش واقع نشده اند . فقدان نامهای که در کل دنیا پذیرفته شده باشند . اغلب سـد ارتبـاطی بـین پزشـک و سـایر حرفه ها اسـت . البتـه سیستمهای نامگذاری سیستماتیکت نیز شکل گرفته اند .
ساده ترین سیستم نامگذاری بوسیله استاندارد جهانی ISO ابـداع شـده اسـت. ایـن سیستم، منطقة آناتومیکی تحت پوشش ارتز را نشان میدهد. برای مثال یک ارتـزhand-wristنامیده می شودWHO . با این حال در این سیستم، توصیف هدف یـا عملکـرد ارتـز نادیـده گرفتـه میشود. در سال 1991 ،جامعـة امریکـایی درمـانگران دسـت ASHT یـک سیسـتم بـرای طبقه بندی اسپیلنت (ارتزهای اندام فوقانی) منتشر نمودند این سیستم فرهنـگ لغات استانداردی برای ارتزهای اندام فوقانی بر اساس عملکرد آنها ارائه داده است.
منبع :ارتزها درتوانبخشی عصبی-پژوهشکده مهندسی و علوم پزشکی جانبازان